Amovinum bij Ive - Spätlese 2001, Toscaans 2001 en was het 70, 80, 90 of 100?

Ive opende de avond met een thema naar zijn hart: Duitse Rieslings, en deze keer allemaal Spätleses uit het topjaar 2001. Belangrijk bij een dergelijke degustatie is het AP-nummer op de flessen, en meer bepaald de voorlaatste positie in dat nummer, want dat duidt het lot aan tot het welke deze fles behoord. Vaak, maar niet altijd, is dit de Fuder, het grote vat waarin deze wijn zat. Een goede uitleg hierover kan je vinden op http://www.thewinedoctor.com/regionalguides/germanypradikatap.shtml. De foto komt ook van die pagina, en dit toont ook de Fritz Haag Brauneberger Juffer-Sonnenuhr Spätlese 2001 die we geproefd hebben, maar in dit geval is dit lot #10, en wij dronken #07, wat echt een verschil kan zijn. In de notities staat telkens het lotnummer vermeld.

Conclusie van deze reeks was dat mooie Duitse Riesling echte topwijn is. De laatste fles uit de reeks was ook speciaal: een veilngswijn (Versteigerungswein), ook typisch voor traditionele Duitse wijn. Dit zijn speciaal geselecteerde wijnen die door het domein via veilingen worden verkocht en die niet gewoon in de handel te krijgen zijn. Lees daar meer over op http://en.wikipedia.org/wiki/German_wine_auctions.

Dan volgde een reeks Toscane 2001, waar de Fidenzio mij een heel mooie indruk maakte.

Tenslotte een reeks Châteauneufs 2007, die bij onze vriend Bobby 97, 98, 99 of 100 scoorden... Vandaar de woordspeling in de titel. Sommige wijnen waren ronduit moeilijk en gesloten (Charvin, Clos des Papes), of zelfs bizar (Domaine de Ferrand), en andere bevestigden (Chaupin, Clos Saint Jean). Mooi, maar toch niet alle 2007s zijn nu even drinkbaar dan toen ze net uitgebracht werden.