Euryanthe - Bordeaux 2005

Ik weet het, voor een Bourgogne club doen we verdacht veel Bordeaux de laatste tijd. Maar ja, wij zijn een breeddenkende Bourgogne club. En Bordeaux 2005 is toch echt wel de moeite zoals deze proefnota's meer dan duidelijk aantonen.

Eerst de Champagne: twee heel mooie cuvées 2011 van Emmanuel Brochet, een zeer typische Meunier en een Chardonnay; die laatste was toch de betere van de twee. Maar op dezelfde hoogte stond de erg interessante en elegante Rogerie Lieux de Vie.

Op naar het hoofdthema, met 1 piraat, maar de Dominus kon niet op tegen de topwijnen uit deze reeksen. Eigenlijk waren enkel de St-Emilions niet op niveau, met een mogelijk slechte fles Pavie (proefde overrijp en versleten), maar ook Troplong Mondot en Clos Fourtet maakten niet echt indruk. Er zaten geen Pomerols tussen, maar ik denk niet dat dit een linkeroever versus rechteroever verhaal is.

Op de linkeroever was de weelde enorm en dat kan je lezen. Natuurlijk is dit de top in Bordeaux, maar in 2005 zijn er successen op alle niveaus. De groepsfavoriet was weliswaar Latour, maar Pape Clement stond daar zonder schaamte naast aan een tiende van de prijs voor een Latour... Op drie stond de al erg vlot drinkende Montrose.

Aan tafel met wit, eerst een verticaal koppeltje Domaine de Chevalier, een 2013 die perfect op dronk is en een 2021 die nog zijn "baby fat" moet integreren. Dan twee Spaanse Godello toppers van Rafael Palacios uit 2020: de heel mooie Sorte Antiga en de prachtige Sorte O Soro. Als afsluitend wit toch even een heerlijk Bourgogne koppel van Pierre-Yves Colin-Morey uit het soms verguisde jaar 2012 (voor wit), maar prachtig in hun mineraliteit en structuur en dan vooral de Chassagne Caillerets.

Vervolgens twee Bourgogne koppeltjes. Clos de la Roche 2006 van Ponsot en Rousseau waren heerlijk op dronk, met de Rousseau net iets voller maar aan elkaar gewaagd. Dan de twee cuvées Chambertin Clos de Bèze van Pierre Damoy in 2007: de gewone cuvée was al heel mooi en perfect op dronk, maar de Vieilles Vignes ging daar moeiteloos over.

Als afsluiter twee flessen Yquem 1978, die de Voorzitter allebei wou proeven omdat ze een verschillend vulniveau hadden. En er was inderdaad een duidelijk verschil tussen beide: die met de lagere fill was de mindere wijn, net iets minder volume, net iets minder expansie, maar nog wel een mooie oude Sauternes, alleen iets strakker. Leerzaam!