Euryanthe Feestavond 2019

Een heerlijke jaarlijkse gewoonte, de Euryanthe feestavond. Niet alleen omdat we prachtige wijnen mogen proeven, maar ook omdat er altijd een extra feestelijke stemming heerst. Deze avond was niet anders.

Prachtige champagnes om te openen: een super Dom Pérignon 2000 Rosé, die net overvleugeld werd door een nog indrukwekkendere Krug 2000.

Wit ging van start met een Raveneau Clos met een kurkprobleem, maar dat werd direct rechtgezet door een zalige Auxey-Duresses Les Clous 2002 van de onovertroffen Lalou Bize-Leroy.

Dan een koppel Henri Boillot Montrachet, die letterlijk de twee kanten van witte Bourgogne illustreerden: de onovertroffen prachtige complexiteit en puurheid van de grootste witte wijnen van deze planeet in de 2008, en de platte, beschamende versie van diezelfde wijn getroffen door premature oxidatie (premox) in de 2007... Wat blijft dit een vreselijke plaag voor witte Bourgogne.

De witte afsluiter was een erg speciale cuvée van Trimbach: de 1989 Clos Ste Hune Vendanges Tardives Hors Choix, een cuvée die zeer uitzonderlijk gemaakt wordt. Een zeer complexe wijn die zweeft tussen zoet en droog, maar zeer zeker paste bij de voorgerechten.

Op naar rood, met een redelijke maar niet super DRC Echézeaux uit 1966, gevolgd door een zeer mooie Latour 1990. De Masseto 1999 was voor mij een zeer verbazende tegenvaller, want ik heb heerlijke herinneringen aan die wijn. Dat werd gelukkig direct rechtgezet door de wijn van de avond voor mij: een quasi perfecte Pichon Comtesse 1982. Jongens, wat is dat grote wijn.

Twee Italianen kwamen met overtuiging de eer van dat land verdedigen, een prachtige Riserva cuvée van Agostina Pieri uit 2008, en een meesterlijke Monprivato uit 2006, heerlijk gewoon.

Dan een zeer emotioneel moment voor mij: de 1925 Marques de Murietta Castillo de Ygay Reserva Especial, het geboortejaar van mijn Papa. Ik heb die wijn voor hem geschonken op zijn tachtigste verjaardag, een dierbare herinnering. Spijtig genoeg was deze fles niet op dat zelfde niveau, maar toch mooi genoeg om zijn klasse te tonen.

De rode afsluiter was niet veel jonger: een excellente négoce Chambertin uit 1934, die perfect aantoont dat een goede oude fles een complexiteit kan tonen die je niet kan nabootsen. Al was ieder er van overtuigd dat in deze wijn grenache was toegevoegd, een klassieke praktijk toen.

Op naar zoet! Een magistrale Yquem 1944, met een erg bruine kleur maar een smaak die veel frisser is dan je zou vrezen. Een verfrissende Saracco Moscato d'Asti effende het pad voor een mooie afsluiter: Rieussec 2001.

En nu zijn mijn superlatieven op. O nee, nog eentje: Top!