Euryanthe mystery wit en rood

Eens een helemaal andere formule in onze voornamelijk Bourgogne club: mystery bottles wit en rood, blind geserveerd door 2 teams. Eerst in stemming komen met een magistraal koppel champagnes: de Selosse VO speelde echt op niveau, en de Alexandre Filaine Cuvée Confidence was een zeer aangename verrassing.

Het witte thema was vanaf de eerste aroma's duidelijk: Riesling. Maar dan wel een mooie reeks Duitse en Oostenrijkse Rieslings, waar we maar gemengd succes hadden om ze uit elkaar te houden, ook al omdat de Duitse uit de Nahe kwamen, dat leunt al flink meer aan met de stijl uit Wachau. Sterke reeks, met voor mij als topper de prachtige Loibenberg Smaragd Riesling van Alzinger.

Het rode team (waar ik bij zat) had het moeilijker gemaakt dan het op papier lijkt: sommige van deze niet-Bourgondische Pinot Noirs kunnen eigenaardig voor de dag komen. En om de amok compleet te maken zat er nog een Bierzo tussen, met de Pinot-achtige Mencia druif... erg gemeen allemaal voor blinde proevers. Redelijk niveau in deze reeks met voor mij niet echt een uitschieter.

Tijd om aan tafel te gaan na al het mystery-werk. Een voor mij primeur opende de debatten: de witte Petit Cheval Blanc, leuke wijn. Dan twee zeer degelijke witte Bourgognes die elkaar waard waren, deze keer voor mij de Comtes Lafon net iets beter dan de Coche-Dury.

Op naar rood, met een prachtige Clos Rougeard Le Bourg 2005, en prachtige openende Cabernet Franc. Maar het werd enkel nog straffer, met een magistrale Clos de Tart 2001, die op zijn beurt overtroffen werd door, tja, de grootste wijnmaker ooit? Want Lalou Bize-Leroy had opnieuw met deze Clos de la Roche 1996 een parel afgeleverd.

De zoete afsluiter is de ronduit magistrale Yquem 1989, die een klein beetje zijn babyvet aan het afschudden is, maar nog een erg lange toekomst tegemoet gaat. De mogelijk prachtige Tokaji 1959 was spijtig genoeg gekurkt... Maar zelfs dat kon de weerom heerlijke sfeer niet drukken!