Euryanthe - Puligny en Meursault Perrières, Bourgogne Rood 2004

Guy opende de avond met twee soorten Perrières: eerst een koppeltje 2004 Puligny Perrières (waar de Carillon duidelijk de betere wijn was), maar dan vooral een heel mooie reeks 2002 Meursault Perrières, wijnen uit de beste wijngaard in Meursault die volgens velen gerust de missende Grand Cru van de gemeente zou mogen zijn. Maar ja, er zijn geen mysteries... Zoals al zo vaak kwam ook deze keer in deze blinde proeverij voor de groep unaniem Coche-Dury als top uit de bus, deze keer gevolgd door een erg mooie Comtes Lafon en Lucien Le Moine als derde. Heel boeiende reeks!

Vervolgens het rode thema van de avond: Bourgogne rood 2004. Dit is een zeer moeilijk en controversieel jaar voor rode Bourgogne, met fruit dat niet altijd rijp is of zuiver, en in sommige gevallen duidelijk iets groens als karakter heeft. De oorzaak hiervan is onderwerp van zeer verhitte discussies, waarbij ook in de richting van lieveheersbeestjes wordt gekeken, omdat de geur bij sommige wijnen heel hard trekt op de geur dat deze insecten kunnen afgeven. In 2004 zijn er verschillende waarnemingen van hele hopen lieveheersbeestje in de wijngaarden, maar niemand kan eigenlijk met wetenschappelijke zekerheid zeggen dat dit er iets mee te maken heeft. Maar het is toch een mooie inspiratie voor de foto bij deze proefnota's :-)

Persoonlijk denk ik dat het eerder de realiteit van het jaar is: fruit dat niet steeds rijp is, flink wat ziek en beschimmeld fruit. Op zijn best zijn dit aangename drinkwijnen, maar veel van deze toch gerenommeerde wijnen presteren niet op niveau. Hier zijn ook zoals vaak believers en non-believers, zij die beweren dat deze wijnen nog te jong en rond zullen komen. Ik ben daar echter niet van overtuigd. Aan u om uw eigen oordeel te vellen.

De wijn van de reeks was (mag het eigenlijk anders?) DRC Romanée-Saint-Vivant... Daarnaast waren de twee Rousseau's (Chambertin en Clos de Bèze) ook erg mooi, en verdienen de Lucien Le Moine en Thibault Liger-Belair Richebourg als ook de Dujac Clos de la Roche een vermelding. Allemaal wel grote flessen natuurlijk... Maar dit is niet altijd een garantie. Afknapper van de reeks was de Ponsot Clos de la Roche - compleet onbegrijpelijke wijn, verbazend voor zo'n regelmatig huis. Ook verbazend omdat ik deze wijn al een aantal jaren geleden proefde (ook blind) en die erg mooi bevonden werd - was het toen nog de jeugdige charme?