And we carry on regardless. Een mooie klassiek gerijpte Haart Spätlese 2004 opent de reeks, gevolgd door twee minder klassieke witte wijnen uit Piemonte en Priorat, beide op goed niveau. Dan een mooi koppel witte Châteauneuf Magis Blanc van Rotem & Mounir Saouma, die mij wel om een of andere reden net iets minder konden begeesteren dan bij vorige gelegenheden, maar dat zal zonder twijfel wel aan mij gelegen hebben.Als afsluiters van de witte wijnen toch nog twee Bourgognes: een mooie (maar niet grote) Chevalier-Montrachet 2013 van Philippe Colin, en een ronduit bizarre, nee, slechte Meursault Poruzots 2013 van Dominique Laurent. Waarop direct de discussie ontbrandde over wie er in staat is om consistent zowel mooie rode als witte wijnen te maken in Bourgogne, en als je er over nadenkt zijn er inderdaad niet veel. Henri Boillot zonder twijfel, Lucien Le Moine maar niet altijd even betrouwbaar zeker in wit, Lalou Bize-Leroy, misschien Benjamin Leroux maar daar te weinig ervaring mee.Op naar rood, met het hoofdthema voor deze avond: Bourgogne rood 2002. En Lalou mocht de dans openen (zou ze dat nog kunnen op haar leeftijd?) en ineens het bewijs leveren dat ze altijd boven haar gewicht puncht met een Savigny die veel grotere terroirs een poepje laat ruiken. Bewijs? De Clos de la Roche Grand Cru van Lignier-Michelot die er op volgde kon er niet aan.Méo-Camuzet zorgde voor een eerste hoogtepunt met een briljante Vosne Brulées, met daarop een heel mooie Clos de Vougeot van Robert Arnoux, mooi versmolten (wat niet altijd is met die oudere cuvées). De Dujac Bonnes Mares vond ik niet helemaal op punt, misschien nog wachten? En Jean Grivot blijft voor mij (ik mag voor ons zeggen) een enigma - enorme reputatie, steeds hoge scores van ongeveer iedereen, maar ik wacht nog altijd op mijn eerste epiphanie... "Je moet die lang laten liggen" - allemaal goed en wel, maar hoe lang? Dus een redelijke Echézeaux, maar niet groot.Dan tot ieders verbazing achteraf de wijn van de reeks - Clos du Lambrays 2002, nu perfect op dronk, grote wijne, voor mij net voor de Musigny van Prieur die er op volgde, maar die had wel een prachtig aroma van viooltjes, typisch voor die wijngaard. Een zeer mooie Clos de Tart sloot de 2002 reeks af.De groepscores voor de 2002 reeks: op 1 Clos de Lambrays met 32 punten (7 eerste plaatsen), op 2 de Méo Vosne Brulées met 12, op 3 de Leroy Savigny Narbantons met 6, op 4 de Clos de Tart met 5.Andere Franse regios lieten zich echter niet intimideren. Een ronduit briljant Pomerol 1990 koppel, met voor mij de Clinet een haarlengte voor de Trotanoy, maar andersom kon ook. Dan een verrassend mooi gerijpt Châteauneuf koppel: Domaine de Beaurenard Cuvée Boisrenard 1998 en 2001, met de 1998 op prachtige hoogte.Doisy-Védrines 1996 sloot de avond in perfectie af, drinkt nu perfect.
