Er is een prachtige Franse spreuk: "Faute de grives, on mange des merles" (Bij gebrek aan lijsters eten we merels). Dus als we nog altijd niet mogen samenkomen, blijven we Zoom-proeven (en discuteren). De witte opener was een witte uit de Lubéron van Guillaume Gros die ik iets zuren vond missen. Dan direct Boem Paukenslag: twee prachtige Puligny's van Jacques Carillon, echt top en al erg mooi.Straf genoeg moesten de twee volgende wijnen van zeer gereputeerde domeinen - Coche-Dury en Arnaud Ente - er flink tegen afleggen! Allebei uit het toch wat minder gebalanceerde jaar 2015, maar de Perrières van Carillon had laten zien dat het wel degelijk anders kon. Het laatste witte koppel was ook een beetje zorgelijk: 2 Chevalier-Montrachets uit het topjaar 2014, maar de Vincent Girardin, normaal zo betrouwbaar, was echt niet goed en borderline premox; de Heitz-Lochardet was wel een mooie wijn maar zeker niet beter dan de Carillons.Op naar rood met 2 zeer lekkere Bordeaux 2000, perfect op hun niveau en prijs/kwaliteit zeer interessant. Het volgende rode Bordeaux koppel overvleugelde hen moeiteloos, maar dat mag ook wel gezien het typische verschil in prijskaartje. Twee prachtige Pomerols uit het fantastische jaar 1998.Dan een afknapper en een verrassing in 1 koppel: een zeer bizarre Chambolle Amoureuses van Bertheau, in een stijl die ik niet herken, maar het warme jaar 2018 (en mogelijk ook de jeugd) zullen wel een rol spelen, let's see. Daarnaast wel een heel mooie (verbaast het ons nog?) Pinot Noir van Raúl Pérez. Gelukkig zijn er toch zekerheden: Gérard Mugneret en Domaine Faiveley, met elk een prachtige Echézeaux 2010.Het volgende koppel was voor mij ook verrassend. Niet dat Vieux Château Certan 2006 een heel mooie wijn is, da's vrij logisch, maar kende Miani niet, en die cuvée Filip is veruit het beste rood dat ik al uit Friuli dronk, heel mooie wijn. Dan een leuk trio: de drie cuvées van Henri Bonneau uit 2000. Verrassend fris, zeer gebalanceerd.En rood sluit af met een andere zekerheid, toch wat mij betreft. Ik heb nooit de hype rond Galardi's Terra di Lavoro 2001 begrepen. Ik heb die wijn geregeld geproefd over de 20 jaar die hij nu oud is, en vond het altijd echt slecht. Dat werd deze avond weer vlot bevestigd.Een mooi gebalanceerde Rieussec 1999 sloot deze weerom licht-in-de-duisternis avond mooi af.Groepscores: Op 1 La Fleur-Pétrus 1998 met 27 punten, op 2 Gérard Mugneret Echézeaux 2010 met 9, op 3 ex aequo Faiveley Echézeaux 2010, Bonneau Célestins 2000 en Rieussec 1999 met 6 punten. Met dank aan allen voor de mooie wijnen, dank aan Werner voor het rondrijden, en vooral dank aan de Voorzitter voor zijn blijvende inzet!
