En zo worden we de ene na de andere wat ouder in onze club... Tja, Time Waits For No One zongen de Rolling Stones al op een LP waarvan we de titel maar als leidraad zullen nemen: It's Only Rock 'n' Roll!En dus was het nu aan Jean-Paul om zijn zestig waardig te vieren met zijn Euryanthe buddies. De twee champagnes zetten de avond vrolijk in, op een gelijkaardig mooi niveau.Een lekker Sauvignon bruggetje met de Sancerre Jadis 2012 van Henri Bourgeois bracht ons naar een reeks Bourgognes 2010, met het minerale aspect van de Chablis Clos van Christian Moreau als verwarring. Dat bracht ons naar een reeks Meursaults: twee top-Villages van Boisson-Vadot, en dan de superbe Colin-Morey Meursault Perrières die de witte reeks afsloot.Op naar rood met een trio Pinot Noir 2014, met eerst de Out In the Fields van Von der Mark die een beetje teleurstelde en een spijtig genoeg gekurkte Möbitz, maar ook een mooie Nuits Vignes Rondes van Anne Gros.Dan een trio Barolo Brunate 2011, een wat onterecht onderschat jaar, wat heel mooie elegante wijnen opleverde, die voor sommige nochtans ervaren Piemonte Proevers zelfs niet als Nebbiolo werd herkend... Een hilarisch moment dat voor eeuwig in ons geheugen gegrift zal blijven! De Rinaldi en de Altare waren aan elkaar gewaagd, de Vietti net iets moeilijker. De complexe Armand Rousseau Chambertin sloot dit thema 2011 magistraal af.Een mooi koppel Châteauneuf 2012 maakte de overgang naar een echt top koppel: Margaux en Lafite 2009, waar de Margaux net iets fijner en indrukwekkender was voor mij. Dan een trio Côte Rôtie 2006, erg mooi met de Rostaing La Landonne die de Guigal Landonne op de hielen volgde, maar de Ogier Belle Hélène had mogelijk een flesprobleem, presenteerde niet naar verwachting.En zo eindigen we met een zoet koppel Loire 1990; een gekurkte Juchepie, maar wat een machtige Taille aux Loups, ik denk de beste Montlouis die ik al dronk. Bedankt, JP!
