Deze keer boog onze club zich over een heel jonge jaargang Villages wijnen, 2019. Zowel wit als rood mocht ingebracht worden, wat een interessant inzicht gaf in de jaargang, die voor beide kleuren best geslaagd mag genoemd worden.Eerst starten we met de obligate Champagnes: een matige Georges Laval, een mooie Prévost La Closerie, maar vooral een prachtige Dom Pérignon 2002 P2, de vroegere Cuvée Oenothèque.Zowel bij wit als bij rood 2019 Villages zaten er dubbels in, die niet altijd als dusdanig herkend werden... De gevaren en de lessen van blind proeven! Over het algemeen een heel degelijke reeks in voor allebei de variëteiten.In wit was dit de groepscore: Pierre Girardin Meursault Le Limozin op 1 met 25 punten, op 2 Pierre-Yves Colin-Morey Saint-Aubin Le Banc met 10 punten, op 3 Bernard Moreau Chassagne Montrachet met 9 punten. Bij rood op 1 de revelatie Benoit Chevallier Vosne Romanée met 23 punten (dat is pas de eerste gecommercialiseerde oogst van het domein!), op 2 Denis Mortet Gevrey-Chambertin Mes Cinq Terroirs met 13 punten, en op 3 de Domaine Belleville Mercurey Champ Ladoy met 12 punten.Van de volgende reeksen die we aan de eettafel proefden ben ik door een stomme technische fout mijn nota's kwijt gespeeld... Gelukkig wist ik nog wat we juist gedronken hadden en ongeveer de scores die ik er aan gaf, maar de nota's zijn dus erg summier. In essentie was in wit de Henri Boillot Clos de la Mouchère 2011 een beetje een tegenvaller, de rest stond er; de twee Baroli waren van een heerlijk niveau, een feest om te proeven, en de Sylvie Esmonin Clos Saint Jacques 2009 viel ronduit tegen voor zo'n gereputeerde fles; de Guillon stond er daarentegen helemaal.Een mooie klassieke Sauternes, de Château Caillou 1967, was een fijne afsluiter.
