De 60ste verjaardag van Vincent was gepland voor vorig jaar, maar toen begon de tweede lockdown door die hele §*#!$ corona. Gelukkig was uitgesteld is in dit geval zeker niet verloren! Het werd een heerlijke avond met prachtige wijnen.Het begon al met een top koppel champagnes: Dom Pérignon (Vincents favoriete champagne) uit het topjaar 1990, zowel de gewone als de Oenothèque cuvée. De gewone cuvée had in deze fles wat last van de leeftijd, maar de Oenothèque is absolute top met prachtige complexiteit en spanning.Het wit dat daarop moet volgen zou het moeilijk kunnen hebben, moesten het niet wijnen van Weingut Keller zijn... Een fabuleuze Pettenthal 2012, en de net nog iets betere heerlijke G-Max 2014, een zeldzaam genot om die wijn te kunnen proeven!Het Franse koppel dat daarop volgde was niet bestand tegen deze Duitse blitzkrieg. De Petit Cheval Blanc Blanc is geen slechte wijn maar er is voor minder geld evenwaardig te vinden in Pessac-Léognan, maar de verrassing kwam van de mooie Château Simone 2004, elegant gerijpt. Het volgende koppel Chevalier-Montrachets 2013 was een zeer mooie afsluiter van de witte reeks, met de Colin-Morey die toch net een streepje beter, spannender was dan de Domaine Leflaive.Op naar rood met drie wijnen uit Vincy's geboortejaar 1960. Een erg moeilijk wijnjaar in ongeveer alle gekende regio's, maar dit waren drie wijnen die toch boven de gebruikelijke reputatie voor dat wijnjaar uitstegen. Michael Broadbent schrijft over 1960 Bordeaux: "Few tasted in recent years, and thank goodness, rarely seen". Wel, ik denk dat hij aangenaam verrast zou zijn van de Pavie die best een aangename wijn was. Over Barolo 1960: "Not particularly good. None tasted recently". De Gaja was de minste van de drie, maar toch verdienstelijk. Over Unico 1960: "Very sweet, more earthy" en geeft het 4 sterren. De Unico was dan ook de beste van de drie, maar niet op het niveau dat deze wijn vaak haalt, mogelijk toch aan het einde van zijn Latijn.Op naar Bourgogne met weer een verbazend trio: twee elegante, rijpe DRC's mooi op hun plateau, met daartussen een verbazende Vosne 2017 van Domaine Bizot. Dit domein scheert tegenwoordig erg hoge prijzen op veilingen wat ons allemaal verbaast, omdat dit een domein is dat niet echt hoog op de persradar staat, dus we snappen niet waar de hype vandaan kwam. Het was zeker een boeiende wijn, maar blind dacht ik eerder aan een Pinot uit een andere streek omwille van het vele (mooie) exotische fruit. Interessant.Gelukkig voor ons is Vincent ook fan van grote Bordeaux, en het koppel uit 1990 was wel degelijk groot. De Latour was van een iets minder niveau dan eerdere flessen, maar de Montrose stond er helemaal. Prachtig. Kan daar dan nog een reeks achter komen die beter doet? Uit datzelfde jaar? Jawel hoor. Een trio Rhônes. De Beaucastel was voorbij zijn hoogtepunt, maar de prachtige Hermitage La Chapelle van Jaboulet en de majestueuze Guigal La Mouline waren onovertroffen. Pure briljantie.De zoete wijnen uit het prachtige Sauternes jaar 1955 begonnen met een bemol - een gekurkte Château Pajot - maar de Yquem maakte dat meer dan goed - met de gekende elegantie en gratie van dit domein. Een wonderbaarlijke afsluiter voor een wonderbaarlijke avond. Je hebt ons een mooie verjaardag geschonken, Vincent, ad multos annos!
