Zoals altijd bij mijn Amovinum avond zijn het wel mijn nota's, maar de scores zijn die van de groep omdat ik de wijnen gekozen heb en schenk en dus niet blind kan proeven.Ik begon de avond met niet echt een makkelijk trio - Saint-Peray van Domaine du Tunnel, een mooi domein dat ik bezocht een paar jaar geleden. Een mengeling van Marsanne en Roussanne (buiten de Cuvée Roussanne die 100% is). Het zijn natuurlijk redelijk dikke witte wijnen, maar ik vind er altijd genoeg fraicheur in om het boeiend te houden. De groep scoorde het ook niet slecht, met de Cuvée Prestige als beste.Dan naar iets helemaal anders maar niet noodzakelijk makkelijk blind: drie cuvées van Kistler, brede Californische Chardonnay maar met genoeg zuren om dat te dragen; hier scoorde de groep de Hudson en Hyde cuvées net evenveel punten, net iets meer dan de McCrea.Opn naar rood met een thema waar ik op voorhand van dacht dat het al vanaf wijn 1 geraden zou worden... Maar nee hoor, zelfs na wijn 6 was men er niet uit... Er werd maar 1 keer "pinot" geopperd, aarzelend... En echt, ik zou het niet beter gedaan hebben. Dit was een zeer eigenaardige reeks Nuits-Saint-Georges 1er Cru 2005, en ik kan niet anders denken (en zo dachten mijn vrienden) dat dit toch het jaar is dat spreekt - 2005 blijft een zeer enigmatisch jaar in rode Bourgogne. De wijnen waren zeker niet slecht, maar pinoteerden niet, het leken haast mencia's of zo. Beste was de Mugnier Clos de la Maréchale, net voor de Chevillon Cailles.Dan naar het zuiden van Frankrijk, naar dat icoon van de appellatie Châteauneuf-du-Pape: wijlen Henri Bonneau. Ongeveer de laatste exemplaren uit mijn kelder zaten in deze reeks, waarbij zeer verrassend de uitstekende Marie Beurrier 1998 er als beste uitkwam, voor de verschillende cuvées Réserve des Célestins die normaal de betere cuvée is... Maar ja, die Marie Beurrier 1998 heeft een stuk Célestins in zich - Bonneau ging in eerste instantie enkel Beurrier maken in dat uitmuntende jaar, omdat hij alles zo goed vond. Hij heeft daarna toch nog Célestins gemaakt, maar die was zeer atypisch, leek haast meer op porto dan op wat anders. En dus is de 1998 Beurrier bovengemiddeld met prachtige balans en complexiteit. De Célestins 2001 kwam wel in de buurt.
