We eindigen weer een lockdown periode en hopelijk is dit dan ook de laatste Euryanthaine. Niet dat ze niet leuk waren, faute de grives on mange des merles! Ze waren toch een lichtpuntje in deze bizarre Corona-tijden.

Voor deze Euryanthaine proeverij hadden we een thema gekozen: Beaujolais. Maar voor het hoofdthema van start ging waren er eerst nog wat witte starters. De opener was een oranje natuurwijn uit de Maremma, verrassend maar niet slecht. Dan een mooi koppel, een heel mooie Sylvaner uit Alto Adige, de beste Sylvaner die ik ooit dronk, en een interessante Anjou.

Er is een prachtige Franse spreuk: "Faute de grives, on mange des merles" (Bij gebrek aan lijsters eten we merels). Dus als we nog altijd niet mogen samenkomen, blijven we Zoom-proeven (en discuteren). De witte opener was een witte uit de Lubéron van Guillaume Gros die ik iets zuren vond missen.

Hebt u al eens een wijn gedronken uit... South Dakota? Gekweekt in het Rosebud Sioux-reservaat? Alle wijn gemaakt van één struik die tot 15 meter hoog groeit? Wel, da's die eerste wijn in deze Euryanthaine. Ik had ook graag gezegd dat hij lekker was, maar dat was hij niet.