De iconische heuvel van Corton heeft Grand Cru's zowel in wit (Corton-Charlemagne en Corton) als rood (Corton, met eventueel wijngaard namen toegevoegd zoals bijvoorbeeld Corton Bressandes). Goed genoeg om een thema te doen met zowel wit als rood op dezelfde proeftafel.De Rapet Corton-Charlemagne 2014 was een indrinker, en lijkt een paar jaar geleden beter geweest te zijn. Een trio erg mooie Champagnes, waarbij vooral de Les Aventures van AR Lenoble indruk maakte, voor mij beter dan de erg mooie Dom Pérignon 2008, die gerust nog wat kan wachten.Op naar de witte reeks met enkel Corton-Charlemagnes (en dus geen witte Cortons die ook bestaan). Op zijn minst een mooi niveau, en met sommige echte uitschieters. Het was de eerste keer dat ik de Dugat-Py CC dronk (had dat zelfs nog nooit gezien), een briljante fles, met op hetzelfde niveau de Pierre Girardin CC, de zoon van Vincent dus, en heel mooi op dreef. Net daarna kwam de Colin-Morey, de Bonneau du Martray, en de Jean-Marc Pillot, die zonder twijfel prijs/kwaliteit de winnaar is.Op naar een eerste reeks rood, en dat was toch een moeilijkere reeks. De wijnen waren niet slecht maar er stak niet echt iets boven uit. De Faiveley Clos des Cortons 2011 en de Méo-Camuzet La Vigne au Saint 2009 waren mijn favorieten.Even een adempauze aan tafel met een delicieus Meursault Villages koppeltje 2015 - de Coche-Dury net iets beter dan de Comtes-Lafon Clos de la Barre, maar allebei zo lekker.De tweede reeks rode Corton had wel een duidelijke winnaar van een betrouwbaar domein: de Tollot-Beaut 1999 Corton-Bressandes. Misschien moet je gewoon meer geduld hebben met deze appellatie?Vervolgens nog wat gevarieerd rood bij het eten: een mooi ko ppeltje Charmes-Chambertin 2014, waarbij de Bachelet toch wel de Perrot-Minot achter zich liet. Dan een ronduit slechte fles van de normaal zo betrouwbare Beaucastel Hommage 1998 maar gevolgd door een briljante Bonneau Célestins 2007.Het afsluitend zoete koppeltje Sauternes 1924 had twee gezichten: een slechte fles Suiduiraut maar een heerlijke Lafaurie-Peyraguey met een onwaarschijnlijke frisheid voor een fles die bijna 100 jaar oud is...
