Nog eens een klassiek Bourgogne thema in onze club: Bourgogne wit 2017, van villages tot Grand Cru. De openingschampagnes waren zeer boeiend en eigengereid, met voor mij vooral de twee cuvées van Alexandre Chartogne-Taillet, en dan zeker de Beaux-Sens, maar de Georges Remy was zeker erg interessant.Wijnmeester Guy had de proeverij in mooie koppeltjes gestoken, zo kennen we hem. Eerst een broedervete op Villages niveau tussen de broertjes Carillon, waar ik tot mijn grote verbazing deze keer François verkoos boven de altijd zo betrouwbare Jacques. Ik vond de wijnen van François altijd een hoekje missen, te braaf, maar dit was zeer boeiend.Dan oud geld tegen nieuw geld in Meursault Villages, waar Pierre Girardin het nipt haalde van de zeer mooie Comtes Lafon Désirée. Allebei prachtige wijnen.Op naar Premier Cru en naar de zeer boeiende appellatie Saint-AUbin, en weerom een Kain en Abel momentje tussen Marc en Pierre-Yves Colin. Allebei wijnen van hoog niveau, maar Pierre-Yves haalde het voor mij nipt. Dan naar het dorp ernaast: Chassagne-Montrachet, en naar een van de beste wijngaarden daar: Les Caillerets, met twee meesters van het spel, Ramonet en Paul Pillot. Die laatste won het voor mij met een eerste hoogtepunt van de avond.Het is niet omdat het Grand Cru heet dat het noodzakelijk beter is dan Premier Cru... Da's al meermaals bewezen, en alhoewel deze twee van de heuvel van Corton absoluut mooie wijnen zijn, konden de Rapet en de Chandon de Briailles niet aan de Chassagnes.Wel op het te verwachten niveau speelden de twee absolute toppers uit Chevalier-Montrachet, met voor mij nipt de voorkeur voor de Michel Niellon boven de Philippe Colin. Prachtig! De groep zette ook deze wijn op 1, gevolgd door de beide Caillerets (Pillot op 2, Ramonet op 3).Aan tafel volgden dan begrijpelijk enkel rode wijnen, en de schenkers bleven binnen Bourgogne. Eerst twee heel mooie koppeltjes Nuits-Saint-Georges Villages, uit 2020 en (ook) uit 2017. Ik was erg verheugd om wijnen van Pierre-Olivier Garcia en Domaine Chanterêves te proeven, want had al veel van hen gehoord maar was tot nu toe nog niet gelukt. De 2017s van Georges Noëllat en Arnoux-Lachaux waren evenwaardig maar duidelijk verschillend in stijl.De Gevrey Clos-Saint-Jacques 2005 van Sylvie Esmonin was prachtig op dronk (met nog voldoende reserve), maar werd (begrijpelijk) overvleugeld door een grandioze Musigny 2002 van Jacques Prieur en een haast perfecte Clos de la Roche 2000 van nog maar eens Dominique Laurent. Heerlijk.De zoete afsluiter was een erg mooie Coutet Cuvée Madame uit het topjaar 1989, misschien net iets té zoet om een hogere score te krijgen, maar in lijn met het jaar.
