Amovinum bij Hans - Gigondas, Roero en 2 duo's

Hans zei dat het 'een werkavond zou zijn', dus een beetje strak proeven, maar hij beloofde beloning er na. Eerst dus een reeks Gigondas 1998, een groot jaar, maar er zit toch variatie op. Onthutsend blijft de Santa Duc Hautes Garrigues, toch zogezegd een van de topcuvées: dat is nu 2 keer dit jaar dat ik dit al proef, en telkens is het om door de pompbak te kappen. Wat is hier aan de hand? Weerom kop en schouders boven de rest: de sublieme Font de Tonin van Boussière. Daarna 6 Roero's (en een Barolo piraat). Roero, minder gekend als appelatie in Piemonte, verhoudt zich zo'n beetje tot Barolo/Barbaresco als Gigondas tot Châteauneuf: gelijkaardige stijl, iets rustieker, iets minder nobel, maar wel interessanter prijs/kwaliteit. En dat is hier wel uit gebleken. Twee koppeltjes daarbij: een set Trimbach Frederic Emile (waarbij ik de 1995 strenger vond dan ik al eerder dronk en de 1988 zo over the hill dat ik mij afvraag of het een goede fles was), en vervolgens 2 zeer uiteenlopende Corton's uit 1996: een mooie Girardin en een dood geoxideerde Bruno Clair - diezelfde oxidatie-ziekte waar zoveel witte Bourgognes 1996 aan lijden. Bij het eten trok Hans nog wat moois open, met als absolute topper een Magnum (jawel) Masseto 2001... Verwennerij.