Euryanthe Meursault versus Puligny-Montrachet

Deze keer moesten de Euryanthe leden echt laten zien dat ze iets kunnen: uit een blind geserveerd koppel telkens de Meursault van de Puligny-Montrachet onderscheiden. Wel, wie het niet wil geloven mag het zelf eens proberen, maar evident is dat niet.

Het is te zeggen, twee leden (Herwig & Jozef) hadden 5 op 6 juist. Bravo! 2 anderen hadden 3 op 6, de 6 overige 2 op 6 (waaronder uw nederige dienaar)... Slechts 1 oplossing: meer oefenen!

Eerst van start met een koppel Bollinger RD: de 1988 was extreem versleten, de 1996 een heel mooie wijn. De Puligny-Meursault battle had hoogtes (Coche-Dury, de zeer verrassende Pernot-Bélicard, ook de Coche-Bizouard) een mooie reeks normale scores, maar ook laagtes... De gekurkte Colin-Morey en een zeer verontrustende premox Henri Boillot 2010 Clos de la Mouchère. Zeer bizar.

Aan tafel lag begrijpelijk de focus op rood, met spijtig genoeg weer een kurkduivel die twee prachtige zieltjes meesleurde naar de bouchon-hel... Allebei uit Chambolle-Musigny en allebei uit mooie jaren... Wat een zonde! Het koppel 2007 Grand Cru's van Perrot-Minot bewees nog maar eens dat dit een topdomein is, prachtige wijnen ronduit.

Dan een unicorn Barolo: de prachtige 2006 Pie Franco van Cappellano, van "pieds francs", dus niet-geënte Nebbiolo. Een zeldzaamheid. De Lafleur 1959 was niet slecht maar proefde al een beetje versleten.

De afsluitende zoete wijnen begonnen met... een droge wijn die echter zo niet rook: de verrassende Y 1978. De de Fargues 1943 was op het niveau dat je mag verwachten van dit domein, een zeer waardige afsluiter. Top avondje weeral!