In Euryanthe - Corton-Charlemagne 2002

Als ik klein was reden we met de familie door Bourgogne en zei mijn vader: "Kijk, daar zie je de heuvel van Corton-Charlemagne, daar worden van de grootste witte wijnen van Bourgogne gemaakt. En je kan die heuvel makkelijk herkennen omdat er op de top een bos staat. Het lijkt wel een beetje op een paterskapsel." En dat kan je mooi zien op de foto.

Corton-Charlemagne is een van die Grand-Cru's in Bourgogne waar veel discussie rond is. Enerzijds heeft het een enorme geschiedenis en traditie van grote wijnen, uiteindelijk was het Karel De Grote die opdracht gaf om een wijngaard op deze heuvel aan te leggen, maar anderzijds is de cru erg groot, wat leidt tot veel variatie in terroir en expositie. Dit soort discussie kan je ook voeren over Echezeaux en Clos Vougeot... Maar iets zegt mij dat die discussie nooit ten gronde zal gevoerd worden.

Goed, proof of the pudding is in the eating, dus besloten de Euryanthes een horizontale degustatie te doen in 2002, ook al om te zien of deze wijnen rond beginnen te komen. En of te zien of de 2002's al niet beginnen te lijden aan premature oxidatie, waarbij ze vroegtijdig oxidatieve toetsen vertonen. En inderdaad, Chandon de Briailles, Tollot-Beaut en zelfs ook in de Henri Boillot was dit merkbaar. Twee gekurkte wijnen ook. Voor alle duidelijkheid, de proeverij was volledig blind: alle flessen werden 'verpakt' in alu folie, en vervolgens in een willekeurige volgorde gezet. Wat maakt dat het kan gebeuren dat de meest prestigieuze fles als eerste op tafel komt :-)

Quasi alle wijnen zijn mooi open aan het komen, en zitten duidelijk in hun 'drinking window'. Er waren een aantal mooie flessen en een paar absolute uitschieters. De groepsfavorieten: 1) Morey-Blanc, 2) ex-aequo beide flessen van Vincent Girardin en 3) Coche-Dury. De prestatie van de wijnen van Vincent Girardin is wel bemoedigend, want de gewone Corton-Charlemagne is bij dat huis zeer betaalbaar.